Ailegatu
da gure lana bukatzeko ordua, “teknologia berriak” irakasgaian gure betebeharra
borobiltzeko eguna, azken sarrera egiteko momentua, hain zuzen ere.
Horretarako, hasierako unera bueltatzea, lehenengoko urratsak gogoratzera jotzea
ezinbestekoa dirudit.
Otsailean,
irakasgaiaren programa irakurtzerako orduan izugarrizko korapiloa sartu
zitzaidan tripetara. Aitortu beharra daukat ez naizela inoiz oso teknologia
zalea izan eta ezjakintasuneko mundu honetan beti tentuz ibili izan naizela
astakeriarik ez egiteko, beldurrak harrapatuta. Beraz, lehenengoko urratsak
gogorrak izan ziren, ikaraz betetako pausuak izan ziren, gai ez nintzela izango
pentsatzera ere heldu nintzelarik. Erronka berri baten aurrean nengoen berau osatzeko
lan egitea besterik ez nuen behar.
Lehenik
eta behin, irakaslearen blogaren jarraitzaile egitea ezinezkoa iruditzen
zitzaidan, baina hainbat saiakera egin ondoren lortu nuen. Ondoren, bloga
sortzeari ekin nion, horretarako, haur txikitxoak bezalaxe saiakeran eta
errorean oinarritu nuen nire lana. Egun batzuk eman nituen oinarrizko plantila
diseinatzen, irudiarekin, batik bat, nahiko lan izan nuelarik. Azkenean,
lanerako baliabidea sortu nuen, hemendik aurrera pausuak arkitektura eraikitzen
zentratu ziren.
Horretarako,
internet-en nabigatzen hasi nintzen dokumentazioa bilatzeko: teknologia berriak
eskoletan zelan erabili daitezkeen, zeintzuk baliabide dauden irakasleon
eskura, hainbat artikulu interesgarri, bideoak … horiek guztiak niretzat eta
blog-a irakurtzen duen edonorentzat interesgarriak, probetxugarriak eta
motibagarriak izango zirelakoan.
Dena
den, blog-ak oinarri teorikoa ere baduela esan beharra dago. Horretarako,
emangarrien artean aukeratutako Manuel
Área Moreiraren “Introducción a la
tecnología educativa” liburuaren lana egin nuen eta ikasleekin partekatzen
ikasi ere bai. Gainera, internet-en kontsultatutako informazioen artean artikulu
zein bideo teorikoak ere landu izan ditut.
Hurrengo
lana, teknografia, hots, irakasle identitatearen eraikuntza, burutzea zen.
Bidean oztopo bat aurkitzea izan zen. Izugarrizko estualdiak pairatu nituen “movie
maker” programarekin ez baitnuen lehenago inoiz ere ez erabili. Hainbat
tutorial ikusi eta apur bat trasteatu ondoren, beldurrak eta zalantzak alboratu
eta argazkiak bilatu eta eskaneatzeari, irudiak aukeratzeari eta muntaia
prestatzeari ekin nion. Behin lan guzti hau burututa, teknografia hitzez
azaltzea falta zitzaidan eta oraingo honetan berriro ere beldurrak eta
zalantzak presente. Zaila da oso biluzik geratzea eta norberaren pentsamenduak,
sentimenduak adieraztea. Are gehiago, jende askok ikusteko aukera izango duela
jakinik. Egunak joan egunak etorri, pentsatu baina ordu gehiago behar izan
nituen lana bukatzeko, baina azkenean pozik lortutako emaitzarekin.
Konturatu
orduko maiatza heldu da eta osasun arazoak direla eta azkeneko lana burutzeko
nahiarekin geratu naiz. Proiektu polita pentsatuta neukan, baina … arazoak
arazo ezin gauzatu.
Hala
ere, teknologia berrietarako hurbilpen hau ez da hemen amaituko. Hasierako
bidea hau esperientzia esanguratsua izan da, aberasgarria, ezagutza zabaltzeko
aukera eskaini dit. Esan bezala, hau hasiera besterik ez da izan eta
etorkizunean, laster izatea espero dut, haurrekin eskoletan lanean egongo
naizenean ikasitakoak praktikan jartzera animatuko naiz eta zergatik ez blog-a
aprobetxatuko dut zuekin, nahi duenarekin, alegia, nire esperientziak
partekatzeko.